LL-L: "Etymology" LOWLANDS-L, 11.DEC.1999 (05) [E/LS/German]
Lowlands-L Administrator
sassisch at yahoo.com
Sun Dec 12 00:05:54 UTC 1999
========================================================================
L O W L A N D S - L * 11.DEC.1999 (05) * ISSN 189-5582 * LCSN 96-4226
Posting Address: <lowlands-l at listserv.linguistlist.org>
Web Site: <http://www.geocities.com/~sassisch/rhahn//lowlands/>
User's Manual: <http://www.lsoft.com/manuals/1.8c/userindex.html>
=========================================================================
A=Afrikaans, Ap=Appalachean, D=Dutch, E=English, F=Frisian, L=Limburgish
LS=Low Saxon (Low German), S=Scots, Sh=Shetlandic
=========================================================================
You have received this because your account has been subscribed upon
request. To unsubscribe, please send the command "signoff lowlands-l"
as message text from the same account to
<listserv at listserv.linguistlist.org> or sign off at
<http://linguistlist.org/subscribing/sub-lowlands-l.html>.
=========================================================================
From: André van den Berg [ecdbv at xs4all.nl]
Subject: LL-L: "Etymology" LOWLANDS-L, 10.DEC.1999 (01) [E]
> From: R. F. Hahn [sassisch at yahoo.com]
> Subject: Etymology
>
> Dear Lowlanders,
>
> Does any of you know the etymology of the Low Saxon (Low German) noun
> _Pracher_ (spelled _Pracha_ in Mennonite Low Saxon)? Its meaning is
> 'poor/destitute person', 'beggar', 'vagabond'.
Hello,
My ety,ological ditcionary says in Dutch:
prachen 'vragen, bedelen' (begin 16e eeuw; Colijn v. Rijsele) en pochen
(1614) waarschijnlijk aan het Duits ontleend waar sedert 1559 het woord
pracher 'bedelaar' optreedt en wel te Breslau. Dat wijst op slavonische
herkomst, vergelijk kleinrusich prochaty 'vragen, verzoeken'.
Im not that much of a translator but I will try:
prachen 'asking, begging' (early 16th century; Colijn van Rijsele) en pochen
(1614) pobrably originated from German wherein the word pracher 'beggar'
appears to be precise in Breslau. That points to a slavonic origin, compare
the small russian 'prochaty': 'asking, demanding/requesting'.
This is from 'J. de Vries and F. de Tollenaere'; I have a more extended
dictionary in my office; I will have a look on Monday.
Vriendelijke groet / Kind regards,
André van den Berg,
Karperdaal 86
2553 PK Den Haag
tel. 070-3175260
ecdbv at xs4all.nl
----------
From: André van den Berg [ecdbv at xs4all.nl]
Subject: LL-L: "Etymology" LOWLANDS-L, 10.DEC.1999 (01) [E]
> Does any of you know the etymology of the Low Saxon (Low German) noun
> _Pracher_ (spelled _Pracha_ in Mennonite Low Saxon)? Its meaning is
> 'poor/destitute person', 'beggar', 'vagabond'.
Hello for the third time ('drie keer is scheepsrecht' op z'n Hollands):
Have a look here:
http://www.dds.nl/~ljcoster/bredero/woordang.html
or:
http://www.gutenberg.aol.de/alexis/bredow/bredo2d2.htm
Vriendelijke groet / Kind regards,
André van den Berg,
Karperdaal 86
2553 PK Den Haag
tel. 070-3175260
ecdbv at xs4all.nl
----------
From: André van den Berg [ecdbv at xs4all.nl]
Subject: LL-L: "Etymology" LOWLANDS-L, 10.DEC.1999 (01) [E]
Does any of you know the etymology of the Low Saxon (Low German) noun
_Pracher_ (spelled _Pracha_ in Mennonite Low Saxon)? Its meaning is
'poor/destitute person', 'beggar', 'vagabond'.
Hello again,
To complete the context of pracher I've found this ('search pracher'):
NIEDERDEUTCHE H:ORSPIELE
Georg Holzwarth: Freekort
Niederdeutsche Fassung: Jochen Schütt
Regie:
Edgar Bessen
Sendung:
9.1.1995
Produktion:
21.11. - 23.11.1994, 19.00 Uhr NDR Hamburg
----------------------------------------------------------------------
Mitwirkende:
* Werner Elser
* Else Häuser
----------------------------------------------------------------------
SCHNITT 1
Frau: (hackt im Garten) So. Mal kieken, dat ick uk noog Setzlinge
heff. Dree Dutz schüllt wull langen.
(murmelt Zahlen vor sich hin)
Mehr sünd uk gor nich dor.
HUND BELLT NAHE
Mann in de Tünn, hett de mi verjagt. - Ja, wat hest du denn?
HUND BELLT
Ick heff di doch nicks dahn.
HUND WINSELT
Ja, so gefallst du mi al beter. Brav. Heff ick doch wußt.
Mann: (entfernt) Hier kümmst du her!
HUND BELLT
(heran) Denn kümmst eben wedder an de Lien, wenn du nicht weeßt,
wat sick hört.
Frau: Nu laat Se em doch! De kennt mi doch noch nich.
Mann: Moin, Fru Husmann. Deiht mi leed, aver ick kann dor nicks för.
Frau: Moin, Herr Elsner.
Mann: De is mal wedder rein dör'n Wind. Weer sachs 'n beten veel, wat ick
vunmorgen vun em verlangt heff.
Frau: Wat hebbt Se denn mit em anstellt?
Mann: Och, ick will em blots bibögen, dat he eenmal den Dag mit mien dree
Papageien rutgeiht. De mutt nich jagen un up nicks uppassen.
Frau: (unterbricht) Wat mutt he nich?!
Mann: De schall blots eenmal den Dag 'n beten Gedüür hebben un töven, bet
de dree bi em up'n Puckel sitten doht. Un denn schall he beten mit jem
spazeern gahn. Mehr nich. Aver dat weer em vunmorgen al toveel, den
Fuuljack.
Frau: (ungläubig) Se wüllt mi up'n Arm nehmen.
Mann: Överhaupt nich. Ick kann mien Papageien nich alleen rutlaten, bi de
veelen Katten överall. Aver wenn se up sienen Puckel sitten doht,
denn sünd
se so seeker as in'n Vagelbuur.
Frau: (lacht) Dat mutt 'n sick mal vörstellen: een Schäferhund mit dree
Papageien up'n Puckel! Dor künnt Se glatt mit in'n Zirkus upträden.
Mann: De een kann sogor snacken: "Moin" un "Tschüß". Wenn de Hund sick an
jem wennt hett, bring ick de dree mal mit.
Frau: (erschrocken) Nee! Dat laat Se man beter blieven! Wat
schüllt denn de
Nahvers seggen?!
Mann: De hebbt dor uk ehr Pläseer an.
Frau: Ick bidd Se: doht Se mi dat nich an.
Mann: As Se wüllt, Fru Husmann. Wenn Se dat soveel utmaakt -
Frau: De Lüüd snackt so un so al veel to veel, dat mutt ja nich.
Mann: Dor hebbt Se uk wedder recht. (zum Hund) So, un wi twee beiden gaht
nu wieder. HUND WINSELT Un nicks vör ungoot, Fru Husmann. Schönen
Dag noch.
Frau: 'n lüerlütten Ogenblick hebbt Se doch wiß noch Tiet, Herr Elsner,
oder?
Mann: Klor doch.
Frau: Mi geiht dor ja nicks vun an, aver -
Mann: Scheneert Se sick nich, Fru Husmann.
Frau: Ick dach blots so: woso gaht Se up'n eenfachen Spazeergang
so fein in
Tüüch?
Mann: (lacht) Och, dat is ganz eenfach. Ick mutt glieks noch up'n Ball.
Frau: (erstaunt) Tomerrn in de Week?! Wat denn för'n Ball?
Mann: "Der Ball der dreißigjährigen Großmütter".
Frau: (leise) Nu verstah ick överhaupt nicks mehr. (laut) Un woso
utgeräkend Se?
Mann: Wiel se dor uk 'n paar richtige Grootvadders bruukt. - Tschüß denn,
Fru Husmann, bet annermal!
Frau: (leise) Nu hett he dat ja wull över'n Kopp kregen.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 2 SUPERMARKT
Frau: (leise) Ick glööv, nu heff ick allens. Blots gau mal eben up mienen
Zädel kieken. - Harr ick man mien Brill nich to Huus laten. "Halb Pfund
Butter, zwei Brötchen - " - Wat heff ick dor schreeven?
Mann: Moin, Fru Husmann, hebbt Se wat verlaren?
Frau: Ach, Herr Elsner, Se kaamt jüst as bestellt. Ick kann mienen eegen
Zädel nich mehr lesen. Hebbt Se viellicht tofällig Ehr Brill dorbi?
Mann: Brill bruuk ick nich.
Frau: Is dat wahr?! Se sünd doch wiß noch 'n paar Jahr öller as ick?
Mann: Bün ick sachs, ja. Aver sehn kann ick liekers noch goot.
Frau: Künnt Se mi denn wull de letzten dree Reegen eben vörlesen, bitte?
Mann: (mit gespielter Leichtigkeit) Zwei Flaschen Waldhimbeergeist, eine
Schachtel Zigaretten -
Frau: (irritiert) Dat kann aver nich angahn!
Mann: "Und drei Dutzend Heftpflaster." Steiht hier, swatt up witt.
Frau: Ach, Se wüllt mi al wedder up'n Arm nehmen! Se schullen sick wat
schamen!
Mann: (lenkt ein) Deiht mi leed, Fru Husmann. Stimmt, weer würklich blots
'n lütten Witz.
Frau: (etwas beleidigt) Also, bilütten weet ick warraftig nich mehr, wat
ick vun Se holen schall.
Mann: Nehmt Se mi dat nich för övel, aver ick bün vundaag eenfach so
richtig goot toweeg!
Frau: (ironisch) Dat glööv ick Se up't Wurt.
Mann: Un schall ick Se mal verraden, woso? De Dag hett al bannig goot
anfungen. Bet Klock half teihn heff ick slapen, denn heff ick so ganz
sachten de Oogen upmaakt un mi noch so'n beten räkelt in mien Bedd, un as
ick so richtig munter weer, dor heff ick mi dacht: nu steihst du eenfach
mit den richtigen Foot up! Un dat heff ick maakt, un bi'n Raseern un
Waschen heff ick sungen un tiriliert as so'n Nachtigall. - Un nu
kümmt dat
Beste: -
Frau: (leicht zynisch) Ick kann mi knapp betähmen vör Neeschier.
Mann: As ick in de Stuuv kaam, dor is de Disch al deckt. Op'n sneewitte
Dääk allens, wat de Minsch to'n Fröhstück bruukt: Kaffe, Saft, Bodder,
Honnig, Wußt un Kääs un -
Frau: (unterbricht) Ja, ick weet al: 'n lütt Glas Kaviar weer dor uk mit
bi. - Gaht Se mi weg mit so'n Phantasiekram!
Mann: Laat Se mi doch erstmal wieder vertellen! Tomerrn up'n Disch stunn
een wunnerschönen Struschen Feldblomen un - nu hört Se genau to - achter
den Struschen - dat heff erst bi't Oprümen spitz kreegen - stunn
'n lütten
Sluck för de Verdauung.
Frau: Dat laat ick mi gefallen. Un Se hebbt sick in'n Gaarn sett un een
Piep smöökt, un de Heinzelmännchen hebbt dat Geschirr afwuschen
un de Köök
upwischt, wat?
Mann: Nich slecht, Fru Husmann!
Frau: Un amenn is een Engel vun'n Heben kamen un hett se to'n Inkööpen
flagen.
Mann: (beleidigt) Se vertell ick överhaupt nicks mehr.
Frau: Wat glööv Se eegens, wokeen ick bün, Herr Elsner?
Mann: Aha, so ist dat. För Se bün ick blots 'n Grootsnuut, de sick dick
deiht.
Frau: Nee nee, so heff ick dat nich meent. - Ick kann blots nich allens
glöven, wat Se mi so vertellt.
Mann: Ick will Se mal wat seggen, Fru Husmann. Wenn Se mi nich glöven
wüllt, denn glöövt Se ja viellicht Fru Fallster. Fraag Se de doch mal, de
kümmt tweemal de Week bi mi to'n Saubermaken. Överlangs is se al
Klock acht
dor, un wenn se mit allens trecht is un ick ligg noch in de Puch, denn
maakt se mi'n Koffi un deckt den Disch.
Frau: Dat harrn Se ja uk glieks seggen kunnt.
Mann: Dor hebbt Se mi ja gor nich to kamen laten!
Frau: Deiht mi leed.
Mann: So slimmt is dat nu uk wedder nich.
Frau: In düssen Fall deiht mi dat würklich leed.
Mann: Mutt dat ja gor nich, Fru Husmann.
Frau: So? Na, is mi uk recht. - Op jeden Fall, ick weet nich - - -
Mann: Wat weet Se nich?
Frau: Na, ick fraag mi jüst, för wat Se düsse komischen Saken dor
in Ehren
Korv bruuken doht. Dat is wedder sowat, wo ick nich ganz mitkamen doh.
Mann: Komische Saken? Wat is denn wull komisch an Schnuller,
Strumphosen un
Lippenstift?
Frau: Na, wenn een Kerl sowat inköpen deiht - ! Dat kümmt mi 'n beten wat
gediegen för, wenn ick ehrlich bün.
Mann: Is dat verbaden?
Frau: Nee, natürlich nich. Aver seggt Se mi doch eenfach: för wat bruukt
utgeräkend Se sowat?
Mann: Dat ward nich verraden, dat blifft mien lütt Geheemnis.
Frau: Seht Se!
Mann: Wat schall ick Se denn vertellen? Se glöövt mi ja doch nicks.
Frau: Is viellicht uk beter, ick weet nich allens.
Mann: Aver een Deel schullen Se doch weeten: ick heff noch 'n Barg
verrückte Ideen in'n Kopp.
Frau: Dat glööv ick Se up't Wurt!
Mann: Ick maak Se 'n Vörslag. Kaamt Se doch eenfach mal up'n Tass
Koffi in
mien Garenhuus. Denn geev ick Se 'n Kostproov.
Frau: Ick glööv, dat laat wi leever blieven, Herr Elsner.
Mann: Wat scheneert Se sick denn. Ick würr mi freihn.
Frau: Wat glöövt Se wull, wat mien Kinner dorto seggen dehn!
Mann: De kriegt dat doch gor nich mit.
Frau: (langsam) Na goot, ick kaam.
Mann: Un wannehr?
Frau: Akkraat eenen Dag, ehr ick dat allens glööv, wat se mi hier
vörleegen
doht.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 3 Frau: (packt Einkaufstasche aus) De hett gor nicks to Eten
inköfft. Un to Drinken uk nich. Drinkt sachs blots buten Huus. -
Annerletzt
hebbt se em ja in'n Stratengraben funnen bi'n Sportplatz. Sprüttenduhn. -
Wat is dat blots för'n Minsch? Un den schall ick besöken? Ick
kenn em doch
gor nich. Eegens weet ick överhaupt nicks vun em. Blots dat he jümmer mit
sienen Hund geiht. Seggt fründlich goden Dag un snackt uk mal 'n paar
Reegen - . Netten Minschen is he ja, de Herr Elsner. Jümmer fründlich un
goot toweeg. Mehrsttiets sogar to goot. Överlangs kümmt he mi vör as'n
Kind. So, un nu mutt ick eerstmal 'n Tass Koffi hebben. Een ganz normale
Tass Koffi. (füllt Kaffeemaschine) Un keenen vun Herrn Elsner. Kannst ja
nienich weeten, wat de dor rindeiht ut schier Schandudel. Ick kann dat
eenfach nich af, wenn de Minsch nich liekut seggt, wat will un
denkt. Wenn
du jümmer eerst spikuleern mußt: meent he dat nu för eernst oder
will he di
blots wedder up'n Arm nehmen? Ick bün 'n ole Fru, dat mutt ick nich mehr
hebben. Aver sien Huus, dor ward ja allerlei över snackt. Schall ja wull
blots so'n ool Garenhuus sien. Vör'n halv Jahr is sien Schüerfro to'n
letzten Mal kamen, seggt de Lüüd. Un ok anners geiht dat dor
gediegen to,
seggt de Lüüd. Schull mi mal verlangen, woans dat utsüht bi em.
(plötzlich)
Up jeden Fall mutt dor een mal wedder so richtig sauber maken.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 4 AUSSENAKUSTIK
Frau: (geht auf das Haus zu) Beten annershaftig is mi ja bi de ganze
Geschicht. - In mien Öller schall een de Kerls nich mehr
achterranlopen. -
Aver wenn sick keen Minsch üm em quälen deiht, denn geiht de arme Mann
amenn noch togrunn'. ENTFERNT TIERSCHREIE / AUCH EXOTISCHE Ssüh, dor geiht
dat Affentheater al los. Ward hoch Tiet, dat een dor Ordnung
rinbringt. Wo
is denn hier de Pingel? - Ah ja. EIN OHRENBETÄUBENDER TIERSCHREI
Mann in de
Tünn, heff ick mi verjagt. De Keerl hett uk nicks as Kreihenschiet in'n
Kopp.
Mann: (öffnet die Tür, erfreut) Ach, Fru Husmann?!
Frau: (genervt) Dat is mi viellicht 'n Empfang.
Mann: Kaamt Se rin in de goode Stuuv! - Wat kiekt Se denn so gediegen?
Deiht Se dat al wedder leed, dat Se herkamen sünd?
Frau: Wunnert Se dat, wenn Se mi glieks bi'n eersten Mal 'n
Schreck injagen
doht, dat mi de Knee beevert?
Mann: Ick? Dat deiht mi leed. Wat hett Se denn so verjagt, wenn
ick fragen
dörf?
Frau: Se schullen sick so gau as dat geiht een normale Pingel anschaffen.
Dat is ja nich to'n Utholen.
Mann: Ach, de Schree vun den Kakadu?! Wenn ick dat ahnt harr, harr ick em
afstellt. Aver wenn ick achter't Huus in'n Gaarn to dohn heff,
dor is so'n
eenfache Pingel nich luut noog.
Frau: Aha.
Mann: Aver nu kaamt Se eerstmal rin. Ick maak uns glieks 'n Koffi.
Frau: Dat deiht aver nich nödig, Herr Elsner.
Mann: Nu man nich so trüchhöllern. So kaamt wi doch to nicks.
Frau: Dat mutt uk Lüüd as mi geven.
Mann: Wenn ick so trüchhöllern weer, harr ick to'n Bispill nich düt
wunnerschöne Huus! - Aver wat snackt wi hier, - kaamt Se rin!
Frau: Danke. AKUSTIKWECHSEL
Mann: Kiekt Se sick ruhig üm, Fru Husmann, gifft 'n Barg to sehn in mien
Huus.
Frau: (verlegen) Jaja.
Mann: Ick mutt Se mal för 'n Oogenblick alleen laten.
Frau: Schöne Saken hebbt Se hier.
Mann: Gaht Se ruhig dichter ran. Ick gah eben gau in de Köök un
sett Koffi
up.
Frau: Gaht Se man. (leise) 'n ole Räderuhr! - Porzellangeschirr! Is dat
schön! - Wo hett de dat blots allens her? - Dat is bestimmt massiv
Mahagoni, dat Schapp. Ganz arm kann de Mann nich sien, dat is wiß.
(plötzlich) Oder he hett arvt! Genau! Viellicht sogar dat ganze
Huus. Un 'n
Barg Geld upto! Ja, denn kannst natürlich den leeven Gott 'n
goden Mann sien
laten.
Mann: (heran) Och, dat deiht mi leed, ick heff Se gor keenen
Platz anbaden.
Frau: Ick heff mi all de schönen Saken hier ankeeken.
Mann: Nich? Oder heff ick toveel verspraken annerletzt?
Frau: Nee nee, warraftig nich.
Mann: Denn gaht Se nu man sitten.
Frau: (tut das) Danke.
Mann: Wo weer't mit 'n Stück Koken? Appeltort, heff ick sülven backt.
Frau: Ja, probeer ick gern, wenn dat keen Ümstännen maakt.
Mann: Un de Koffi is uk glieks trecht. Bün furs wedder dor. (ab)
Frau: De is ja richtig höflich un fründlich vundaag. Nich so hektisch as
anners. - 'n angenehmen Minschen, mutt ick seggen. - Un dat Huus! Is ja
rein mehr 'n Villa as 'n Garenhuus.
Mann: (heran) So, hier sünd Koffi un Koken. Dörf ick inschenken?
Frau: Ja, bitte.
Mann: (schenkt ein) Un nu griept Se to. - Melk un Zucker?
Frau: Danke, ja.
Mann: Up de Art harrn wi uns eegens uk fröher al mal drapen kunnt.
Frau: Un woso hebbt wi dat nich dahn?
Mann: Aller Anfang is schwer, Fru Husmann.
Frau: (lacht kurz) Dor hebbt Se recht.
Mann: Veer Jahr wahn ick hier nu al in mien lütt Garenhuus -
Frau: Nu mutt ick Se aver mal ganz neeschierig wat fragen, Herr Elsner.
Mann: Man to.
Frau: Dat Huus hier: hebbt Se dat köfft oder arvt?
Mann: Schenkt kreegen heff ick dat.
Frau: Wat? Dat glöövt Se doch sülven nich.
Mann: Doch, is wahr. Ick kann Se de Geschicht gern vertellen.
Frau: Weeten much ick dat ja.
Mann: Also: Dat Garenhuus hett mal so'n olen Fabrikanten ut Hannober
tohört. Vör veer Jahr sowat heff ick hier 'n Wahnung söcht, un dor is mi
dat glieks upfullen. Dor binnen kunnst du dat utholen, heff ick mi dacht.
Tja, un denn heff ick eenfach mal pingelt, un tofällig weer de
Fabrikant to
Huus. De weer damals al hoch in de Achtziger. - Hebbt Se em kennt?
Frau: Nee. Överhaupt nich.
Mann: Na, wi hebbt denn 'n beten mit'nanner snackt, ick müß em mien ganze
Levensgeschicht vertellen. De kunn de Koh dat Kalv affragen, de Mann. Ick
heff em denn af un an mal up'n lütten Snack besöcht, un upletzt meen he,
wenn he dootbleev, kunn ick sien Huus hebben - ganz för ümsünst.
Frau: Harr de Mann denn keen Kinner oder Verwandte?
Mann: För de bleev so un so mehr as noog över, meen he. - Tjä, un paar
Maand later lees ick in de Zeitung, he hett sienen drütten
Herzinfarkt nich
överleevt.
Frau: (ironisch) As in't Märken.
Mann: So een Glück hett de Minsch blots eenmal in't Leven!
DRAUSSEN SCHREIT
EIN ESEL Ach, mien Esel. De kümmt mi nu överhaupt nich topaß.
Frau: De hett sachs Hunger.
Mann: Nee, den schall ick massieren. He harr dree Weeken lang 'n böse
Gelenkentzündung. De is nu weg, aver de Muskeln sünd noch nich
wedder recht
smiedig. Dorüm.
Frau: (skeptisch) Un dor schall Massieren helpen?
Mann: Klor. (steht auf) Ick segg em eben, he mutt bet vunnavend töven.
Frau: (fassungslos) Nu glööv ick dat uk noch - - -
MUSIKAKZENT
SCHNITT 5 Frau: (mißmutig) Wat weet ick denn, wat nu stimmt un
wat nich? Un
de Lüüd eenfach so utfragen över em? - Nee. Oogenblick mal, dor
harr ick uk
fröher up kamen kunnt. (nimmt einen Bogen Papier und schreibt)
"Liebe Erna,
wenn ich Dir bereits heute einen Brief schreibe und nicht erst am
Monatsende wie sonst, dann hat das einen besonderen Grund. Du brauchst
nicht erschrecken, es ist nicht wegen einer Krankheit oder so. Eigentlich
hätte ich nur gern eine Auskunft von Dir. Ich habe neulichst einen Mann
kennengelernt. Er ist geistig noch sehr frisch, und körperlich offenbar
auch. Er hat ein nettes, aufgewecktes Wesen. Nur manchmal ist er mir ein
bißchen zu aufgeweckt, und darum kann ich ihm nicht alles glauben.
Besonders würde mich interessieren, wie er zu seinem wunderhübschen Haus
gekommen ist. Und da habe ich mir gedacht, daß Du mir vielleicht
weiterhelfen kannst. Du könntest doch über Deine Kollegen bei euch im
Rathaus bestimmt jemand auf dem hiesigen Grundbuchamt fragen, wie der
vorige Besitzer des Hauses heißt und seit wann der jetzige darin
wohnt. Der
Mann heißt Werner Elsner, und das Haus steht im Buchenweg Nummer sieben.
LANGSAM AUSBLENDEN Liebe Erna, denk bitte nichts Falsches von
Deiner Mutter.
Es ist nur Neugier und weiter nichts. Du kennst mich ja und
weißt, daß ich
schon immer ein bißchen neugierig gewesen bin.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 6 LANGSAM EINBLENDEN / MASCHINEN RATTERN / VÖGEL ZWITSCHERN
Mann: Un nu will ick Se noch ganz wat anners wiesen, Fru Husmann.
Dat mööt
Se sick eenfach ankieken!
Frau: Mi is al ganz dösig in'n Kopp. Künnt wi nich mal 'n lütten Stoot
verpusten?
Mann: Hebbt Se denn gor keen Vergnögen an de Saken?
Frau: Doch doch, heff ick. Aver vör luder Vergnögen heff ick keen Puust
mehr.
Mann: Dat is doch allens blots Speelkram. Ick weet gor nich, woso
Se dat so
anstrengen deiht.
Frau: Ick bün dat nich wennt. - Is eben 'n beten veel up'nmal.
Mann: Na, denn töövt wi doch, dat Se dat wedder beter geiht. Gaht Se
sitten, dat Sofa is week un kommodig.
Frau: (setzt sich) Danke. PLÖTZLICH EIN LAUTES RATTERN Mein Zeit,
wat is dat
nu wedder för'n Spijöök?
Mann: Blievt Se doch sitten, Fru Husmann.
Frau: Dat is ja gräsig in dat Huus hier! Wo du geihst un steihst, överall
verjagt di wat un höllt di wat för'n Narrn. Dat is ja as in de
Geisterbahn!
Mann: Dor passeert nicks mehr. Se künnt sick ruhig wedder hensetten.
Frau: Dor denk ick gor nich an.
Mann: Ick verklar Se dat. Kiekt Se mal: hier up dat Sofa, normalerwies
liggt dor överhaupt keen Kissen up. Eerst wenn sick dor een rupsetten
deiht, denn kamt vun achtern twee Kissen -
Frau: (unterbricht) Dat is ja de reinste Hexerei!
Mann: Överhaupt nich. Is ganz eenfach: wenn sick dor een hensetten deiht,
denn gifft dat binnen in't Sofa eenen Kontakt, un dor geiht een
Elektromotor an, de drifft de beiden Grieparms dor achtern, un de
bringt de
Kissen över de Lehne, so dat se akkraat in de Midd to liggen kamt. Ick
bruuk de eenfach wegen mien Krüüz -
Frau: Wo hebbt se denn all düssen Krimskrams köfft?
Mann: Dat weer mal 'n ganz normalet Sofa. Aver mien Hund un mien Katt, de
hebbt jümmer de Kissen zerkratzt, un dor heff ick dat eenfach mal inbuut.
Frau: Ach?! Se hebbt dat wedder mal allens sülven maakt?! Un
worüm hebbt Se
mi dat nich vörher vertellt?
Mann: Na, ick heff dacht, -
Frau: (unterbricht) Se hebbt dor Ehr Pläseer an, wenn ick mi to Dood
verjagen doh. Dorüm!
Mann: Dat dörft Se aver nich seggen, Fru Husmann. Wat denkt Se
denn vun mi?
Frau: Wenn ick dat wüß, güng mi dat beter.
Mann: Ick heff dor eenfach nich an dacht. För mi is dat doch allens ganz
normal, ick kenn dat doch. Aver wenn ick wüßt harr, dat Se dat
so'n Schreck
injagen deiht, denn harr ick Se dat natürlich vörher verklart.
Dat mööt Se
mi glöven!
Frau: Ick weet al langen nich mehr, wat ick glöven schall.
Mann: Nu maakt Se aver mal halvlang. HEFTIGES KLOPFEN AN DER TÜR
Oh, dat is
mien Zeegenbuck. De kümmt jümmer üm düsse Tiet. (öffnet die Tür)
Frau: (leise) De schall sien Veehtüch ut de Stuuv rutlaten!
Mann: (an der Tür) Moin moin, Jonathan. Na, wo geiht di dat, mien Jung?
Frau: (leise) Dat is doch nich de Möglichkeit! Een Zeegenbuck!
Ick mutt mi
hensetten. - Aver nich hier! Ick nehm lever den Stohl dor.
Mann: (an der Tür) Vundaag geiht dat leider nich, Jonathan. -
Nee, vundaag
nich! - Gah man na dien Clementine hen, ja? Deiht mi leed.
IM VORDERGRUND PLÖTZLICH EIN LAUTER KRACH
Frau: (schreit auf)
Mann: (heran) Wat is denn passeert, Fru Husmann? Ick bün ja al dor.
Frau: (stöhnt) De Stohl -
Mann: Ach du leeve Tiet, dat harr ick Se seggen schullt. Dat is een
Liegestuhl. Hebbt Se sick wehdahn? - Fru Husmann! - Wat is denn?
- Nu is se
in Amidam fullen.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 7 IM GARTEN
Mann: Un wo geiht Se dat nu, Fru Husmann?
Frau: Geiht so.
Mann: Liegt Se uk goot?
Frau: Ja ja. Woans bün ick hier eegens in den Garen kamen? Ick
kann mi gor
nich besinnen -
Mann: Se sünd för'n Oogenblick in Amidam fullen.
Frau: Ja, stimmt. För 'n Stoot weer ick nich mehr ganz dor.
Mann: Is ja nu gottloff vörbi.
Frau: Un woso sitt ick nu in Ehren Garen?
Mann: Ick heff mi dacht, ick bring Se an de frische Luft.
Frau: Se hebbt mi hier rutbröcht?
Mann: Ja klor. So'n Gewicht hebbt Se nu uk wedder nich.
Frau: Hett dat een sehn?!
Mann: (lacht) Nee nee. Vun de Straat ut kann hier nüms rinkieken.
Frau: Will hapen, dat stimmt.
Mann: (mit gespieltem Ernst) Weer Se dat scheneerlich?
Frau: (entrüstet) Aver wiß weer mi dat scheneerlich! Wat schüllt de Lüüd
denken, wenn mi 'n wildfrömden Mann in sienen Garen rümdreegen deiht?! Un
dat in uns Öller!
Mann: Ick wull Se doch blots helpen.
Frau: Ja, ick weet. Se wüllt jümmer blots dat Beste för mi. Un
amenn gifft
dat jedes Mal 'n Katastrophe.
Mann: Vondaag laat Se aver keen goot Haar an mi.
Frau: Ick segg dat so, as dat is. Aver een Saak much ick geern
weeten: wat
weer dor eersten mit den Zeegenbuck?
Mann: Och, dat is keen Geheemnis. De kümmt jeden Dag sowat bi Klock ölben
un will, dat ick em na sien Zeeg bring. Alleen kennt he den Weg nich. De
Zeeg hört nämlich mienen Nahver. Aver mag sien un he troot sick
blots nich.
So genau weet ick dat nich.
Frau: Nu geiht dat al wedder los!
Mann: Keen Bang, ick hör al up.
Frau: Wat sünd Se blots för'n Minsch, Herr Elsner?
Mann: Ganz normal, woso?
Frau: Hebbt Se noch 'n beten Tiet för mi?
Mann: Wiß doch. Dörf ick Se villicht 'n lütten Likör anbäden?
Frau: Viellicht kiekt Se lever na Ehren Zeegenbuck.
Mann: (lacht) Fru Husmann, Se sünd ja wull nich amenn ieversüchtig?!
Frau: (gespielt entrüstet) Drievt Se dat nich to wiet, Herr Elsner! BEIDE
LACHEN
Mann: So. Un nu stah ick to Deensten.
Frau: Denkt Se bidde nich, ick weer neeschierig -
Mann: Överhaupt nich!
Frau: Ick glööv, wi weet eenfach veel to wenig een vun den
annern, un dorüm
snackt wi jümmerto an'nanner vörbi. Wat weet ick denn vun Se? Un
Se weet uk
nich veel vun mi.
Mann: Dor hebbt Se recht.
Frau: Kunnen Se mi nich 'n beten wat ut Ehr Leven vertellen? Wonehm Se
herkamt, wat Se lehrt un wo Se arbeidt hebbt?
Mann: Gern, Fru Husmann. - Wo schall ick anfangen?
Frau: Na, an'n Anfang.
Mann: Goot. Aver wenn Se dat toveel ward, denn seggt Se Bescheed!
Frau: Keen Bangen, ick will mi wull wahren.
Mann: Denn will ick Se eerstmal 'n beten wat ut mien Öllernhuus
vertellen.
Mien Vadder weer 'n rieken Fabrikanten in Bremen. Twee
Wollspinnereen harrn
wi in de Familie un een wunnerschöne Villa mit Blick up de
Werser. Dor bün
ick 1925 to Welt kamen un upwussen.
Frau: Dunnerslag! Denn harrn Se bestimmt 'n glückliche Kinnertiet.
Mann: So harr dat sien kunnt, ja. Aver mien Vadder harr blots
Tiet för sien
Fabriken, un överall müssen de Lüüd na sien Piep danzen. Wi
Kinner uk. Mien
Mudder seet dagsöver bi em in't Kontor un weer mööd, wenn se na
Huus keem.
Op mienen Broder un mi hett 'n Kinnerdeern uppaßt. Un 'n Huusknecht. Wenn
wi mal wat anstellt harrn, denn hebbt de beiden allens unsen Vadder
vertellt, und denn geev dat Schacht. As ick eenuntwintig weer - kort na'n
Krieg - , dor bün ick na Hamborg utbüxt.
Frau: Un hebbt keenen Kontakt mehr mit de Familie?
Mann: So is dat, un dat is goot so. In Hamborg heff ick mien Geld
eerst in'n
Haben verdeent un paar Jahr later denn up'n Frachter anhüert. Viddeljahr
later weer ick al in Indien.
Frau: So wiet sünd Se al in de Welt rümkamen?
Mann: Ja, aver dat weer uk al meist allens. Dat Leven up so'n Frachter is
hart för'n lütten Schippsjung, un as wi vör Ceylon leegen, dor heff ick
korthannig in'n Sack haut.
Frau: Aver dor hebbt Se doch keenen Minschen kennt?!
Mann: Nee. Aver mit Engelsch kümmt de Minsch överall dörch, un
dat harr ick
in de School lehrt.
Frau: Un vun wat hebbt Se leevt?
Mann: De eersten Daag heff ick bädelt. Aver denn hett mi 'n
Teehöker 'n Job
geven. Dor muß ick twölf Stünnen den Dag Teeballen up- un afladen.
Frau: Dat is ja gräsig!
Mann: He hett denn aver mitkregen, dat ick nich blots gesund weer
un Knööv
harr, dat ick uk ganz hell in'n Kopp weer. Un denn hett he mi överall mit
hennahmen to'n Teeköpen un -verköpen. Dat hett mi 'n Barg beter gefullen.
Frau: Un wo langen sünd Se in Ceylon bleeven?
Mann: Oh, dat weern rund dörtig Jahr. Beten mehr sogar.
Frau: So langen?!
Mann: Meist dat halve Leven.
Frau: Dat kann ick gor nich glöven.
Mann: Na Europa weer ick nich för Geld un gode Wöör trüchkamen.
Frau: Woso dat denn nich?!
Mann: Mi güng dat goot. Na fief Jahr bün ick bi mienen Teehöker mit
insteegen, heff goot Geld verdeent, heff 'n junge Fru ut Ceylon
freet un mi
'n Huus köfft.
Frau: Ach? Se weern al mal verheiraadt?
Mann: Un bün stolten Vadder vun dree Jungs un twee Deerns!
Frau: Dat heff ick nich wüßt -
Mann: Wo schullen Se uk. Mien Familie is nienich na Dütschland kamen.
Frau: Un wonehm is se nu?
Mann: In Ceylon, wo denn anners. Un dor blifft se ok.
Frau: Hebbt Se sick denn scheeden laten?
Mann: Ick bün krank wurrn. Malaria, noch ut ole Tieden, de hett mi de
Lebber meist kaputt maakt. - Naja, un dor bün ick för de Behandlung na
Dütschland trüch. Heff allens, wat ick harr, up mien Fru överschrieven
laten. Ich kunn ja nich weeten, wo lang de Behandlung duert un wat ick
överhaupt dörchkam.
Frau: Aver nu sünd Se doch wedder gesund, oder?
Mann: Ick kann nich klagen.
Frau: Un Heimweh na Ceylon hebbt Se nich?
Mann: Af un an. Aver de Dokter meent, ick schull leever hier blieven.
Nochmal 'n Rückfall, denn kann dat up'n Rest gahn. LANGSAM AUSBLENDEN
Frau: Wenn ick so driest sien dörf -
Mann: Wat denn?
Frau: Wo schall ick dat seggen -
Mann: Man rut dormit.
Frau: Woans sünd de Fruenslüüd denn so in Indien un Ceylon?
Mann: Ick verstah nich ganz.
Frau: Ick meen, wenn een de mit de dütschen verglieken deiht.
Hebbt de wat
Besünners? Steiht ja so veel in de Zeitungen över asiatische Fruenslüüd -
Mann: (lacht) Nee, Fru Husmann, dor gifft dat eegens keenen Ünnerscheed.
Frau: Ach? Dat kann ick mi gor nich vörstellen. Aver Se mütt dat
ja weeten.
Mann: Dat weet ick ganz genau.
Frau: Ja, wenn dat so is.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 8 Frau: (raschelt mit Papier) "Liebe Mutter, obwohl ich mich beim
Lesen Deines Briefes ein bißchen gewundert habe, denke ich mir nichts
Falsches dabei. Du wirst ja wissen, was du tust." Wat billdt de
Deern sick
överhaupt in?! "Was nun Deine Bitte angeht, so kann ich Dir folgende
Auskunft geben: Das Haus gehört offenbar seit Kriegsende dem
Liegenschaftsamt. Seit zwanzig Jahren wird es für einen symbolischen
Mietzins an mittellose Bürger vermietet. Er beträgt nach Auskunft meiner
Kollegin von Eurem Grundbuchamt im Moment achtzig Mark." Dat kann nich
stimmen. Dor hett de Kollegin wat dör'nanner kreegen. "Herr Werner Elsner
wohnt dort seit sieben Jahren. Das ist insoweit ungewöhnlich, als solche
Verträge immer nur für drei Jahre geschlossen werden. Aber Elsner hat
scheinbar noch keine andere Wohnung gefunden, und im
Liegenschaftsamt hält
man ihm zugute, daß er das Gartenhaus fachmännisch und großzügig saniert
und eingerichtet hat. Obwohl der Mietvertrag vor vier Jahren abgelaufen
ist, hat die Stadt auf eine Räumungsklage verzichtet. Das ist alles, was
ich in Erfahrung bringen konnte." "Mittelloser Bürger"! Un wat hett he mi
allens vertellt! Mag ja sien un he kann dor nicks för, dat he arm
is. Kümmt
ja vör sowat. Aver mutt he mi dorüm so den Puckel vulleegen?!
Dat laat ick
mi nich gefallen, dor künnt Se up af, Se - Grootmuul, Se!
MUSIKAKZENT
SCHNITT 9 AUSSENAKUSTIK / DIE BEIDEN MACHEN EINEN SPAZIERGANG
Mann: Halven Kilometer noch, denn sünd wi dor.
Frau: (außer Atem) Nu jachtert Se doch nich so, Herr Elsner!
Mann: Oh, ick kann uk langsam.
Frau: (bleibt stehen) Mi blifft al richtig de Luft weg.
Mann: Oh, deiht mi leed.
Frau: Se hebbt een Tempo an sick, dor kaam ick eenfach nich mit.
Mann: Wüllt wi trüch gahn?
Frau: Nee nee -
Mann: Mientwegen künnt wi.
Frau: Ah wat, ick bün taag. Aver eben nich mehr de Jüngste.
Mann: Wenn Se inverstahn sünd, kann ick Se uk 'n Stück dreegen.
Frau: (cool) Maakt Se keen Witzen, Herr Elsner!
Mann: Witzen? Kaamt Se her, ick will Se wiesen, wo licht dat Se sünd!
Frau: (lacht) Herr Elsner!
Mann: (trägt sie und spricht dabei gepreßt) In 'n Slaap harrn Se mehr
Gewicht. - Na, gefallt Se dat? Is sachs 'n Tiet her, dat Se een up Hannen
dragen hett, wat?
Frau: Nu laat Se mi an de Eer! Se drückt so fast!
Mann: Se Ehr Wunsch is mi Befehl! (stellt sie ab)
Frau: (leicht pikiert) Ick kann alleen lopen, ick bruuk keenen Packesel.
Mann: (plötzlich) Ach, verleden Jahr up mien grote Mexiko-Reis, dor is mi
wat passeert -
Frau: (unterbricht) Soso? Wat Se allens in de Weltgeschicht
rümreisen doht!
Mann: Dor hebbt mi twee Packesel dat Leven rett't. Veer Weeken
bün ick mit
de dör dat mexikanische Hochland trocken -
Frau: (barsch) Uk de Geschicht kenn ick nich.
Mann: Denn vertell ick se eben gau.
Frau: Un wenn mi de Geschicht nich intresseern deiht?
Mann: Ach, so is dat?
Frau: Aver viellicht intresseert Se sick ja uk mal för mien Geschichten.
Mann: Fru Husmann -
Frau: (schnell) Ick heff uk dägt wat beleevt, wo ick vun vertellen kunn.
Mann: Dat will ick wull glöven.
Frau: Ick weer twaars noch nich in Indien un Mexiko. Aver dorüm bün ick
noch lang keen Dösbaddel.
Mann: Natürlich nich, Fru Husmann! Weet Se wat: wi nehmt uns de nächsten
Daag mal 'n heelen Nahmeddag Tiet, un denn vertellt Se mi Ehr Leben vun
Anfang an.
Frau: Dor langt een Nahmeddag nich, Herr Elsner, dor künnt Se Gift up
nehmen"
MUSIKAKZENT
SCHNITT 10 BEIM KAFFEETRINKEN
Frau: Noch 'n Tass Koffi?
Mann: Danke, ja. To Se Ehren Koffi, dor kann een Du to seggen
Frau: (gießt ein) So. Viellicht uk noch 'n Kunjak?
Mann: Wenn dat Nödigen denn keen Enn hett. Aver blots, wenn Se uk eenen
nehmen doht.
Frau: Ick laat Se doch nich alleen mienen besten Kunjak drinken.
Mann: So gefallt Se mi richtig goot, Fru Husmann. Keen Blatt
vör'n Mund un
jümmer liekut.
Frau: Prost. ANSTOSSEN
Mann: So. Un nu bün ick gespannt, wat Se mi för'n Geschicht to vertellen
hebbt.
Frau: Dat segg ick glieks: mit exotische Reisen kann ick nich deenen.
Mann: Och, de gröttsten Överraschungen beleevt de Minsch so un so in de
eegen veer Wannen.
Frau: Aver nich so as bi Se! Mien Öllern weern man lütte Lüüd, de harrn
noog dormit to dohn, dat se jeden Dag Eten un Drinken up den
Disch kreegen.
Mann: Nu vertellt Se doch mal.
Frau: Naja. Mien Vadder weer na'n eersten Krieg 'n lütten Schrieversmann
bi't Pinnebarger Dagblatt. As ick 'n Deern vun acht weer, muß ick mien
Mudder al an de Neihmaschin helpen un bi anner Lüüd sauber maken.
Mann: Oha, dat is hart.
Frau: Dat weer eenfach so. Dor heff ick mi gor nicks bi dacht.
Mann: Dor heff ick dat ja lichter hatt.
Frau: In'n Tweeten Krieg is Vadder denn in Rußland bleven, un wi müssen
sehn, dat wi trecht keemen. Söbenunveertig heff ick mienen Mann
kennenlehrt, de weer uk man blots Snieder. Aver he hett denn
bold 'n eegen
lütt Firma upbuut.
Mann: Gifft dat de Firma noch?
Frau: Ja, aver de hört nu mienen Swiegersöhn to.
Mann: Alle Achtung.
Frau: Weer aver de eersten Jahren warraftig keen Vergnögen: Veerteihn
Stünnen Arbeit den Dag, veer Kinner dorto un jümmer de Angst, wi
kamt nich
över den Barg. Keen Wunner, dat mien Mann nich old worrn is.
Mann: Fru Husmann, wenn Se dat angrippt, denn -
Frau: Ah wat, ick heff't ja achter mi. Un dat Leegste keem so un
so eerst,
als mien Mann al een Jahr doot weer.
Mann: Un?
Frau: Ick heff de Firma damals alleen maakt, un eenen schönen Dag steiht
upmal de Broder vun mienen Mann vör de Döör. De weer glieks na'n Krieg na
Südamerika gahn, harr nienich wat vun sick hören laten un wull
nu vun eenen
Dag up den anndern sien Arvdeel hebben.
Mann: Un wat hebbt Se maakt?
Frau: Wat wull? Ich heff em utbetahlt. Op Heller un Penn. Müß ick ja.
Mann: Un dat güng?
Frau: Aver fraagt Se mi nich, wat ick bi de Bank heff upnehmen mußt. Dor
heff ick so lang an afbetahlt, bet ick denn vör veer Jahr
utsteegen bün ut
dat Geschäft.
Mann: Hebbt Se de Firma verköfft?
Frau: Nee, ick heff allens up mienen Swiegersöhn överschrieven laten. De
versteiht dor wat vun, up den kann ick mi verlaten. Un wenn ick
nu up allens
so trüchkieken doh - up den Krieg, up de slechte Tiet un up dat, wat ick
amenn tostannen bröcht heff, - ick glööv, dor mutt ick mi nich
för schamen.
MUSIKAKZENT
SCHNITT 11 Frau: Ick kunn mi sülven welk an de Backen geven. Langt dat
nich, wenn he lüggt, dat sick de Balken böögt, - mutt ick dor uk noch
mitmaken?! Ick heff mienleev nich soveel Lögen vertellt as güstern avend.
Na, nu kann ick dor nicks mehr bi dohn. Schall he doch vun mi denken, wat
he will. Mag uk sien un he hett dat gor nich mitkreegen. De weet doch gor
nich mehr, wat wahr is un wat nich. Dat is för den allens
datsülvige. Aver
dat mutt ick em bi Gelegenheit mal ünner de Nees rieven: so kann een
eenfach nich mit de Minschen ümgahn. Will höpen, he is tohuus. Bi
den kannst
ja nienich weeten, wo he sick rümdrifft. Oder süht dat so ut, as wenn ick
em wat to bichten harr? - Eendohnt, wi twee beiden sünd quitt, Werner
Elsner!
MUSIKAKZENT
SCHNITT 12 Mann: (entfernt) Oh, dat is aver 'n Överraschung!
Frau: (erschrocken) Herr Elsner?
Mann: Hebbt Se pingelt? Ick heff gor nicks hört.
Frau: (unsicher) Ick bün eegens blots tofällig in de Gegend hier -
Mann: Se sünd bang vör mien Pingel, stimmt't?
Frau: Snack. Hier wahnt uk noch anner Lüüd in de Straat as Se.
Mann: Wüllt Se nich liekers eben rinkamen?
Frau: Veel Tiet heff ick nich.
Mann: Nu man to. Uns öllerhaftige Lüüd löppt doch nicks mehr weg.
Blots dat
Leven.
Frau: Wenn't nich so lang duert.
Mann: Ick wull Se geern 'n Vörslag maken.
Frau: (skeptisch) 'n Vörslag? Wenn dat nich wedder so'n
verrückten Kram is.
Mann: Överhaupt nich. Wüllt wi in't Huus gahn oder in'n Gaarn?
Frau: Gaarn weer mi leever, wenn Se dor nicks gegen hebbt.
Mann: Denn kamt Se. Hier ünner den Appelboom, dor sitt wi in`n Schatten.
Frau: Schön, de Boom.
Mann: Ja, nich? Hier, gaht Se sitten.
Frau: (setzt sich) Danke.
Mann: Wat to drinken?
Frau: Nee danke. Un wat is dat för'n Vörslag?
Mann: Fru Husmann, wi kennt uns ja nu al 'n ganze Tiet.
Frau: So lang ja nu uk wedder nich.
Mann: Doch doch. Siet fief Jahr seht wi uns bi't Spazeerngahn.
Seggt goden
Dag un goden Weg un mehr nich. Aver siet 'n paar Weeken sünd wi uns doch
richtig so'n beten neger kamen. Oder?
Frau: 'n beten, ja.
Mann: Seht Se. Un dorüm heff ick mi dacht, wi kunnen doch mal
mehr tosamen
maken as blots af un an mal spazeeren gahn.
Frau: Un an wat hebbt Se dor so dacht?
Mann: (rückt näher) Ick heff dor langen över nahdacht. - Wo weer dat to'n
Bispill mit 'n gemeensamen Urlaub?
Frau: Aha, vun dorher weiht de Wind.
Mann: Se mööt mi nich verkehrt verstahn -
Frau: Un wonehm schall dat hengahn?
Mann: Dat kümmt ganz un gor up Se an.
Frau: Dor müß ick eerstmal över nahdenken.
Mann: Klor doch. Aver wenn ick nu segg: dree Weeken Krüzfahrt dwars dör't
Mittelmeer?
Frau: (geht im folgenden nur scheinbar auf seine Vorschläge ein)
Mittelmeer?
Ach, wo faken wull ick dor al hen. Is aver jümmer wat twüschenkamen.
Mann: Na, denn ward dat doch Tiet!
Frau: Wenn ick mi dat vörstell - !
Mann: Genua, Mallorca, Tunesien, Malta, Griechenland, Kreta, Türkei -
Frau: Och, Herr Elsner!
Mann: Inverstahn?!
Frau: (nach einer kurzen Pause) Nee. Geiht leider nich.
Mann: Aver Se hebbt doch jüst eben seggt -
Frau: So'n Krüzfahrt kümmt för mi överhaupt nich in Fraag.
Mann: Worüm denn nich? Wegen de Kosten?
Frau: Nee, dorüm nich.
Mann: Nich? - Oder viellicht amenn wegen mi?
Frau: Ick bidd Se, Herr Elsner, ganz in'n Gegendeel.
Mann: Nu verstah ick gor nicks mehr.
Frau: Ick will Se dat seggen. Dat hett 'n ganz eenfachen Grund. Ick warr
seekrank.
Mann: Weet Se dat genau?
Frau: Ick bün tweemal in mien Leven na Helgoland. Dat hett mi langt.
Mann: Ja, denn is so'n Krüzfahrt natürlich nich dat Richtige för Se.
Frau: Deiht mi leed.
Mann: Dat mutt Se nich leed dohn, Fru Husmann, dat gifft ja noch 'n Barg
anner Möglichkeiten. Wi künnt ja uk de Bahn nehmen.
Frau: De Bahn? Ja, dat is wahr.
Mann: Denn kunnen wi uk 'n längere Reis maken.
Frau: Worüm nich.
Mann: Dor wüß ick sogar wat: mit de Transsibirische Iesenbahn dwars dör
Asien bet an't japanische Meer.
Frau: Oha! Wo faken mutt een dor denn ümstiegen?
Mann: Dat weet ick gor nich, aver dat lett sick ja rutfinnen. Eerst geiht
dat mal na Moskau, dor kiekt wi uns de Stadt an, den wieder na'n Ural bet
Tscheljabinsk, un denn sünd dat blots noch 8.000 Kilometer na
Wladiwostok.
Frau: Mein Zeit, Herr Elsner, ick bün een ole Fru!
Mann: Ick bün uk nich mehr de Jüngste.
Frau: Ick kann doch nich weekenlang up de Bahn sitten. Dat is doch keen
Erholung för 'n olen Minschen.
Mann: Och, ick kunn mi dat ganz intressant vörstellen. Aver ick heff uk
noch 'n annern Vörslag: Wi fleegt na Kanada un nehmt uns dor een Hotel an
de See. Dor künnt wi spazeeren gahn, mal 'n Utflugg maken, - all
sowat. Un
wenn mi dat mal langwielig ward, denn kann ick uk mal up Jagd gahn.
Frau: Hauptsaak, dat is ruhig.
Mann: Wat meent Se, wo groot Kanada is! Dor seht Se kilometerwiet nich
eenen Minschen! Nicks as de reine Natur!
Frau: Dat kunn mi gefallen. Un wat kost sowat?
Mann: Na, so bummelige dusend Mark. Viellicht 'n beten minner.
Frau: Un denn noch dat Hotel, Eeten un Drinken - nochmal twee-,
dreedusend
dorto. Deiht mi leed, dat kann ick mi nich leisten.
Mann: Na goot, denn söökt wi uns wat, wat billiger is. - Laat Se mi
överleggen. - Sahara viellicht, dor weer de Flug nich so wiet.
Frau: (immer unwilliger) Sahara kümmt överhaupt nich in Fraag.
Mann: Oder mit de Iesenbahn na Sizilien un denn een Rundreis mit'n Bus.
Frau: Dat is doch veel to hitt in'n Sommer.
Mann: Dree Weeken Irland?
Frau: Irland?
Mann: Dat Land is billig!
Frau: Un liekers kunnen wi uns dat nich leisten. Sünd wi doch
ehrlich, Herr
Elsner.
Mann: Woso denn nich?
Frau: Dat weet Se jüst so goot as ick: wiel wi all beid in Wahrheit arme
Pracher sünd.
Mann: Wat schall dat denn up'nmal heeten?
Frau: Gor nicks. Mi keem dat blots goot topaß, wenn wi mal
ehrlich een mit
den annern ümgahn dehn. Se hebbt mi doch vun baven bet ünnen den Puckel
vullagen, un ick maak dat de letzte Tiet mit Se jüst so.
Mann: Fru Husmann!
Frau: Akkraat so ist dat. Schall ick Se dat bewiesen?
Mann: Nu holt Se doch up mit sowat!
Frau: Ick heff ja noch gor nich richtig anfungen. - Hebbt Se würklich
glöövt, ick harr 'n eegen Fabrik?
Mann: Wat schull ick dat nich glöven?
Frau: Ick will Se seggen, wat ick 45 Jahr lang maakt heff:
Krankenschwester
weer ick un anners nicks! - Ja, nu kiekt Se. - Un Se? Se sünd
mienleev nich
in Indien oder Ceylon west, heff ick recht? - Wat hebbt Se för'n
Beruf? Na?
Rut mit de Spraak.
Mann: Bookhöller.
Frau: (erleichtert) Na also. Nu künnt wi endlich vernünftig mit'nanner
snacken.
MSUIKAKZENT
SCHNITT 13 EINBLENDEN
Frau: Ick verstah dat eenfach nich, Herr Elsner!
Mann: Ick heff Se nich för eenen Oogenblick mit Afsicht wat vörmaakt.
Frau: Doch. Jüst dat hebbt Se dahn.
Mann: (böse) Dat laat ick eenfach nich up mi sitten! Allens, wat
recht is!
Frau: Se künnt doch nich afstrieden, dat Se mi 'n Barg Lögen vertellt
hebbt. Un dat nich blots eenmal, - dutzendwies!
Mann: Ick will Se dat ja gern verklaren, aver ick kaam ja nich to Wurt.
Frau: Al wedder 'n Löög! Seht Se? So geiht dat jümmer wieder.
Mann: Wat schall ick dor noch to seggen?
Frau: Na goot. Seggt Se, wat Se wüllt. Ick bün still as'n Boom.
Mann: In een Deel will ick Se recht geven, Fru Husmann: wi twee
beiden sünd
würklich 'n paar arme Pracher. Ick heff 'n lütte Pension, un Se Ehr Rente
is bestimmt noch minner.
Frau: Mit mien Rente kaam ick trecht, so is dat nich.
Vriendelijke groet / Kind regards,
André van den Berg,
Karperdaal 86
2553 PK Den Haag
tel. 070-3175260
ecdbv at xs4all.nl
==================================END======================================
* Please submit contributions to <lowlands-l at listserv.linguistlist.org>.
* Contributions will be displayed unedited in digest form.
* Please display only the relevant parts of quotes in your replies.
* Commands for automated functions (including "signoff lowlands-l") are
to be sent to <listserv at listserv.linguistlist.org> or at
<http://linguistlist.org/subscribing/sub-lowlands-l.html>.
* Please use only Plain Text format, not Rich Text (HTML) or any other
type of format, in your submissions
=========================================================================
More information about the LOWLANDS-L
mailing list