LL-L "Folklore" 2003.08.27 (03) [E/LS]

[Lowlands-L]

======================================================================
L O W L A N D S - L * 27.AUG.2003 (03) * ISSN 189-5582 * LCSN 96-4226
http://www.lowlands-l.net * lowlands-l at lowlands-l.net
Rules & Guidelines: http://www.lowlands-l.net/index.php?page=rules
Posting Address: lowlands-l at listserv.linguistlist.org
Server Manual: http://www.lsoft.com/manuals/1.8c/userindex.html
Archives: http://listserv.linguistlist.org/archives/lowlands-l.html
Encoding: Unicode (UTF-8) [Please switch your view mode to it.]
=======================================================================
You have received this because you have been subscribed upon request.
To unsubscribe, please send the command "signoff lowlands-l" as message
text from the same account to listserv at listserv.linguistlist.org or
sign off at http://linguistlist.org/subscribing/sub-lowlands-l.html.
=======================================================================
A=Afrikaans Ap=Appalachian B=Brabantish D=Dutch E=English F=Frisian
L=Limburgish LS=Lowlands Saxon (Low German) N=Northumbrian
S=Scots Sh=Shetlandic V=(West)Flemish Z=Zeelandic (Zeêuws)
=======================================================================

From: R. F. Hahn <sassisch at yahoo.com>
Subject: Folkore

[English below]

Leyve lüyd’,

Us vründ Peter Meylof wul meyr vun dey gestalt vun de „witten wyver“ or
„witten vrouens“ weten.  Daar valt my ’n Neddersassisch (Nedderdüytsch,
Platdüytsch) vertellen vun Ernst Moritz Arndt in.  Dat vindt Jy ünnen.  Tou’
n översetten in ’t Ingelsche hev ik upstünds nich dey tyd.  Villicht kan wen
anners dat douen, wen ’t verlangt wardt.
   Löbnitz (wat vun ’n Pomeraansch-Slaawschen naam afkamen is) is ’n Stadt
in ’t Düytsche land Mekelnborg-Vörpommern, in ’t norderne Vörpommern, nich
wyd af vun dey Poolsche grenss.
   Gröytens,
   Reinhard/Ron

Hi, folks!

   Our friend Peter Meylof wanted to know more about “white lady” figures.
This reminds me of a Lowlands Saxon (Low German) story by Ernst Moritz
Arndt.  You will find it below.  Unfortunately I do not currently have time
to translate it into English.  Maybe someone else is able to do it should
there be any demand for it.
   Löbnitz (derived from a Pomeranian Slavic name) is a town in the German
state of Mecklenburg-Western Pomerania, in the northern part of Western
Pomerania, not far from the Polish border.
   Regards,
   Reinhard/Ron


***

De witte Fru to Löbnitz
   In Löbnitz ging de Red, datt eene witte Fru bi nachtslapender Tid
rundging. Ehr Gang was van der Bleke äwer dat Steg, dat achter dem Backhuse
up der Beek liggt, dörch dat Backhus üm den Schaapstall un üm de grote
Schün, un denn gar langsam dör den Boomgarden un Blomengarden, wo se oft
still stund un sick bückte, as wenn se Äppel upsammelde edder Blomen
plückte. Van da ging se toletzt in dat Hus, wo se üm Klock een meist ut dem
Keller unner der Trepp herupsteeg mit eenem Licht in der Hand, waran blage
Fünkschen stöweden un dat hell upgnisterde. So is se oft sehn üm de
Gespensterstund; un ook mine selige Moder sede, se hedd se mal schemern
sehn. Se plag jümmer an der Trepp stilltostahn un sick wunnerlich ümtokiken
ook woll de Husdör to beföhlen, ob se slaten were; denn ging se langsam un
potentatisch de Trepp herup un steg to Bänen unner de Oken to den Katten un
löschte ehr Licht ut. Dat is enmal wiß, keen Minsch ging to der Tid gern up
de Dele un up de Trepp; un dat was dat Besünnlichste, datt keen Hund da je
to liggen edder to rasten plegde. Un oft is't schehn, datt Mäge, de de Trepp
mit Licht herupgingen edder des Nachts da wat to bestellen hedden, plötzlich
as för dood henstörteden un denn elendig krank wurden; un de hebben
vörtellt, de witte Fru wer en mit dem blagen gnistrigen Licht in den Weg
treden un hedd se anpust't. Van disser witten Fru vörtellde Johann Geese
eenmal:
   »Mit der witten Fru, de to gewissen Tiden, am meisten im Harwst un Winter
to Löbnitz ümgeiht, schall man sick woll in acht nehmen, un den Düwel nich
im Äwermod vörsöken. Dat is een erzböses Wif, un se geiht nich vörgäws in
der wilden Unruh rund un makt ehrlichen Lüden de Nacht gruwlich. Dat's woll
hundert Jahr her un länger, datt se to Löbnitz würklich lewde un regierde.
Se was een rikes un vörnehmes Eddelmannswif un se seggen, se kam ut Polen -
so schön un witt as de witte Dag, datt ehres Gliken van Schönheit kum up der
Welt west is. Äwerst se was eene leidige Hex un falsch un listig van Grund
ut, un slimmer as Bollis im Winter; un de olde Fiend hedd ehr den letzten
Bloodsdruppen vörgiftet, datt ook nich een god Haar mehr an ehr was. Se was
grausam hoffardig un lichtfardig, solang se jung un schön was, un schall
ehren olden Mann mit Gift vörgewen hebben. As et äwerst mit ehr gegen dat
Older ging un se een, drei Stieg Jahr up dem Puckel hedd, da vörlet se de
lustige Düwel, de im Blood sitt, äwergaff se sinem slimmsten Broder, dem
hungrigen un kattigen Gitzdüwel, dem Düwel, de nich slapen kann, dem rechten
Negendöder der Seelen, as de Herr Pastor seggt. Nu wurd dat olde Wif eene
slimme Minschenschinnerin un Lüdplagerin un kratzte ut dem Blood und Sweet
der armen Lüde Gold in Hupen tosam un vörgrof't an veelen Stellen. Un as se
endlich van disser Welt weg müßt, is't ehr tor Straf sett't, datt se up
desülwige Wis, as se annern keene Rauh un Rast günnt hett, ook im Grawe noch
keene Rauh finden schull. Darüm mütt se nu ümgahn in der doistern Nacht,
wenn alle frame Kreaturen un christlichen Minschen slapen, un de hungrigen
Wülw und Vöss un Marten un Ilken un anner sodhan Tüg alleen up den Beenen
sünt. Denn mütt se herut in Hagel un Snei un Wind un Regen in dem witten
Doodenhemd mit dem gefährlichen Licht in der Hand. Un wiel se im Keller un
in der Bleke dat meiste Geld vorgrawen hett, darüm mütt se dar am meisten
ümlopen. De Herr hett woll de Löcher sehn, de de Schatzgröwers dissen Winter
up der Bleke upwöhlt hebben? Äwerst de dummen Narren! da ward keen Minsch
wat finden. Denn je slimmer de Minsch ist, de Geld in der Erd vörgröft,
desto grötere Macht hett de Bös äwer den Schatz un desto deeper kann he en
to sick heruntertrecken. Un wer seggt uns, wo veele dausend Faden deep he
ehre Geldkasten in de Erd herunnerslaken hett? Dat is ook wahr un is dör
veele Teken bewist, datt düslike vordammte Seelen, de im Graw keene Rauh
hebben, van Gott brukt warden de Slimmen in Tucht to holden. Denn wer in
vörbadner Tid as Sliker edder Deef herümlurt un wat söcht, wo he nicks
vörlaren hett, un dem witten Wiwe in den Wurf kümmt, mit dem dörft se
affahren, as't ehr geföllt, wenn he nich noch tor rechten Tid een himmlisch
Gewehr ergrippt, as een Evangelienbook edder een Gebet, dem Gott anmarkt,
datt et nich tom Spaß ut der Kehle geiht. Dat hett sick vör een twintig Jahr
begewen. Da was in Langenhanshagen een Snider, de het Jakobs un was as een
Töwerer un Deef vörropen, de des Nachts selden in sinem Bedd sleep. Den
funden se eenes Morgens to Löbnitz an der Eek achter dem Backhus, wo de Steg
äwer de Beek geiht. O je! wo bummelde de grote Kramsvagel! un wo frisch
weihede dat Sniderhoiken im Wind! He was mit eener frischen grönen Wide
upknüppt. Sine Fründschaft sede woll, datt he sick woll sülwst een Leed
andhan hedd; äwerst wi weten dat beter: sine Uphengersche lewt noch.«

================================END===================================
* Please submit postings to lowlands-l at listserv.linguistlist.org.
* Postings will be displayed unedited in digest form.
* Please display only the relevant parts of quotes in your replies.
* Commands for automated functions (including "signoff lowlands-l") are
  to be sent to listserv at listserv.linguistlist.org or at
  http://linguistlist.org/subscribing/sub-lowlands-l.html.
=======================================================================